Në rrugën e jetës së çdo personi gjithmonë ndodh që të takohen njerëz të rinj, të lidhen me ta për punë, arsye sociale … por vetëm me disa prej tyre mund të ndihet një ndjenjë. Studimet kanë treguar se një person, në hapësirën e jetës së tij, dashuron me të vërtetë vetëm tre herë, në faza të ndryshme të jetës.

Dashuria e parë është ajo dashuri përrallore që secili prej nesh gjithmonë do të mbajë në zemrat tona me ëmbëlsi. Është dashuria që na bën të besojmë se ekzistojnë përrallat. Jetuar me pavetëdije dhe papjekuri, ne besojmë se do të jetë dashuria e vetme e jetës, pavarësisht nga vështirësitë e ndryshme.

Dashuria e dytë është relativisht më vendimtare. Në këtë fazë të dytë të dashurisë, personi tenton të anashkalojë karakterin e partnerit për ta modeluar atë siç dëshiron. Dikush mendon të jetojë një marrëdhënie të ndryshme nga dashuria e parë: në realitet, kjo është një vazhdim i dashurisë së parë, domethënë, vazhdon të bëjë përvoja bazuar në situatën e mëparshme. Kjo fazë e dytë mund të përjetohet me më shumë njerëz dhe jo të gjithë janë të hapur për të arritur fazën e tretë të dashurisë.

Dashuria e tretë është ajo DASHURI që vjen kur nuk besoni më në këtë ndjenjë. Gjithkush e konsideron këtë dashuri të gabuar, pasi nuk pasqyron dashuritë e mëparshme. Ajo rritet natyrshëm dhe spontanisht. Duke mos pritur gjëra të mëdha, për shkak të zhgënjimeve të mëparshme, jeton pa kujdes.

Është një dashuri që jeton e zhveshur. Ata që mund të jetojnë dashurinë e tyre të parë për gjithë jetën nuk janë me fat. Pasi kush arrin në këtë fazë të dashurisë ka mësuar të njohë të gjitha fazat e dashurisë, sepse ai ka fituar vetëdije më të madhe se çka është dhe çfarë dëshiron dhe ka mësuar të jetojë me dashamirësi, pa pretendime të veçanta.