Dashuria, puna, jeta, shpesh nuk shkojnë në drejtimin që ne dëshirojmë, dhe kjo na bën të ndihemi të humbur, të zhgënjyer, të mposhtur, sikur asgjë të mos kishte kuptim. Ne përpiqemi në çdo mënyrë për të ndryshuar rrjedhën e ngjarjeve që duken të pandryshueshme, ne luftojmë kundër kohës dhe fatit, por ne përfundojmë me dështim. Edhe nëse nuk e kuptojmë logjikën, e gjithë kjo ndodh gjithmonë për një arsye, sepse ajo që është e destinuar për ne do ta gjejë rrugën për të arritur tek ne.

Nëse gjërat nuk duket se shkojnë sipas planit tonë, shumë herë është sepse plani është i gabuar dhe për shkak se është më i madh. Njerëzit që duam dhe besojmë se do të qëndrojnë përgjithmonë me ne, zhduken nga një ditë në tjetrën, karriera që ne kemi ëndërruar gjithmonë papritmas bie ose gjejmë se ne nuk e duam më. Ne kalojmë nga qielli në ferr, nga të qenit në majë të një mali në fund të një përroi, biem dhe pastaj ngrihemi përsëri.

Ne nuk mund të kemi të gjitha zgjidhjet në çdo kohë, shpesh mund të kemi besim tek vetja dhe besim në një fuqi më të lartë që na udhëzon pa treguar saktësisht se ku po shkojmë. Ata që nuk janë më përkrah nesh, na kanë lënë vetëm për të bërë vend për personin e duhur, ndërsa puna e humbur do të krijojë hapësirë për mundësi të reja. Është normale të jesh i trishtuar, i zemëruar dhe i frikësuar kur ndiejmë se toka mungon nën këmbët tona, por kjo ndodh vetëm për shkak se po vjen diçka më e mirë.

Është e panevojshme të kalojmë kohën në dhimbje dhe faj, duke menduar se kemi gabuar, sepse nuk është kështu. Në shumë rrethana, së pari është e nevojshme të humbësh veten nëse dëshiron ta gjesh përsëri, duke e lejuar vetveten të largohet, pa ndjekur atë që dëshiron të largohet prej nesh. Kur e kuptojmë se nuk kemi të gjitha përgjigjet, shpesh fillojmë të bëjmë pyetjet e duhura.

Fatkeqësia vjen atëherë kur nuk e pret, pa një takim, pa u kujdesur për agjendën tonë personale. Njerëzit, rastet, ngjarjet, gëzimet, risitë, zbulimet, të gjitha do të vijnë në kohën e duhur, kur energjia që qeveris universin do të ndjejë se jemi gati t’i pranojmë ato. Ajo që ne mallkojmë sepse na bën të sëmurë, në disa raste kthehet në një bekim.

Është mirë të vendosim të gjitha përpjekjet e mundshme në gjërat që bëjmë, por nuk duhet të jetojmë në ankth të vazhdueshëm se gjithçka duhet të shkojë drejt përsosmërisë. Ajo që është shkruar do të shfaqet gjithsesi. Herët ose vonë nuk do të gjejmë vetëm rrugën, por rruga do të jetë në gjendje të na gjejë.