Shkencëtarët më në fund kanë mundur të gjejnë çelësin që i bën parashkollorët më të zgjuar, më të përqëndruar.

Mund të duket sikur asgjë e rëndësishme nuk ndodh në kohën e gjumit gjatë ditës së parashkollorëve, por në të vërtetë ata edhe në atë kohë janë të zënë duke mësuar.

Shumë gjëra ndodhin në trurin e një parashkollori që po dremit, duke përfshirë këtu edhe përpunimin dhe ruajtjen e kujtimeve që janë baza e të mësuarit.

Kjo e bën kohën që fëmija fle gjatë ditës, po aq të rëndësishme sa edhe programet që tentojnë të tërheqin vëmendjen e tij, shprehen kërkuesit në një studim të fundit.

Në raportin e Akademisë Amerikane të Shkencës, Rebecca Spencer, profesoreshë e psikologjisë dhe neuroshkencës në Universitetin e Masaçusets Amherts, thotë se gjumi i drekës duhet të jetë pjesë e axhendës së çdo fëmije që nuk ka mbushur akoma shtatë vjeç.

Në studim, Spencer dhe kolegët e saj u mësuan 40 parashkollorëve një version të lojërave të memories. Loja konsiston në mbajtjen mend të imazheve që lojtari i hap rastësisht dy e nga dy, e më pas duhet të kujtojë figurat e ngjashme që t’i pakësojë figurat derisa të fitojë.

Herën e parë që fëmijët e luajtën lojën, u lejuan të flinin për 77 minuta pas kësaj. Më vonë atyre iu kërkua të luanin përsëri.

Javën tjetër, po këtyre fëmijëve iu kërkua të përsërisnin procesin, vetëm se kësaj here kërkuesit i mbajtën fëmijët zgjuar në vend që t’i vinin të flinin.

Shmangia e gjumit çoi në rënien me 10 për qind të saktësisë së fëmijëve gjatë lojës së kujtesës.

Fëmijët që flinin rregullisht gjatë ditës e kryen testin e kujtesës më mirë sesa fëmijët që nuk merrnin një sy gjumë në drekë ose pasdite, për shkak të rutinës së ditës.

Punët e mëparshme të shkencëtarëve tregonin se përse gjumi i ditës zhvillon performancën njohëse. Gjatë gjumit, kërkuesit besojnë se kujtimet përpunohen në atë mënyrë që ia bëjnë më të lehtë trurit t’i kërkojë dhe t’i nxjerrë ato në momentin e nevojshëm.

Kështu pra, truri ynë edhe gjatë natës sistemon informacionin që kemi marrë duke e arkivuar atë në kujtesën afatgjatë, me qëllimin që në hipokampus të ketë hapësirë për eksperienca të reja.