Me termin meteoropatia nënkuptojmë praninë e një sërë shenjash negative, të natyrës psikologjike, fiziologjike, të lidhura me një sërë kushtesh klimatike (si për shembull, presioni atmosferik, temperatura e ajrit, lagështira, sasisë e reshjeve, koha me diell, intensiteti i erës) në një hark të shkurtër kohor apo bazuar tek alternimet e ndryshme stinore.

Ekziston në fakt një lidhje e drejtpërdrejtë dhe proporcionale ajo mes mirëqenies apo pafuqisë psikofizike si pasojë e shumë ndryshimeve klimatike dhe temperaturës, në mënyrë që studimi të vërtetojë dhe të çojë në atë që njihet me shpikjen e termit “meteoropathy” një problem i ri psikofizik, i lidhur me ndryshimin e kushteve atmosferike (nga “meteoros” greqisht apo “që qëndron lart në ajër” dhe “patos”, që do të thotë “sëmundje”).

Që nga lashtësia kjo sindromë ishte e njohur. Ajo përcillej me ndikimin që kishin ndryshimet klimatike dhe stinët, të cilat sipas ekspertëve mund të ndikojnë në njëfarë mënyre negativisht në shëndetin e individit. Dhe është e kuptueshme që çdo shpjegim teorik, vitet e fundit është i përhapur në mënyrë të ndjeshme në praktikë, duke pasur parasysh ndryshimet gjithnjë e më të mëdha të klimës, stinëve dhe ngrohjes globale në pothuajse çdo pjesë të tokës, që për fat të keq, janë gjithnjë e më shumë në dëm të ekuilibrit psikofizik të njerëzve.

Në këtë mënyrë, përkeqësimi i formave shprehëse të klimës ka sjellë dhe sjell me vete një numër gjithnjë e më të madh të çrregullimeve psikofiziologjike. Prandaj shiu, dielli, era, etj., me frekuencë dhe intensitet të lartë, korrespondojnë me shfaqjen e problemeve të caktuara mendore dhe fizike.

Ndryshimet intensive dhe të papritura të motit, duke rezultuar në të ftohtin ekstrem, stuhitë e papritura, nxehtësisë intensive, erën e fortë, etj., kërkojnë të ashtuquajturin “ambientim”, një kompleks me të vërtetë psikofizik dhe i kushtueshëm për shumë pajisje jetësore të tilla si: sistemi nervor, kardiovaskular, hormonal dhe i mushkërive.

Trupi tenton ekuilibrin e të gjithë komponentëve dhe funksionet e tij kur ai gjendet në vështirësi serioze, të tilla si tërmeti, ku jo gjithmonë dhe menjëherë është në gjendje të reagojë për të rifituar funksionimin normal të tij.

E gjithë kjo sjell më pas paraqitje të problemeve neuropsikike, të cilat mund të zgjasin disa ditë. Ato mund të shfaqin: dhimbje koke, ankth, shqetësim, lodhje të tepruar, stres, nervozizëm, pagjumësi, tensioni, agjitacion, apati, depresion, luhatje të humorit etj./psikologjia/