Sudiuesit e NASA nisën një tullumbace të madhe me helium në stratosferë nga Fort Sumner, Meksikë, për të studiuar efektet e rrezatimit kozmik në atmosferë. Ata gjetën një rritje të qëndrueshme lidhur me shkallën rrezatimit të lartë në atmosferë. Studimi mund të ketë pasoja për industrinë e aviacioneve, pasi ata kanë një ekspozim gati të dyfishtë ndaj niveleve të rrezatimit, krahasuar me njerëzit në tokë. Në tullumbace ishin vendosur instrumentet për matjen e rrezatimit kozmik nga dielli dhe nga hapësira ndëryjore. Rezultatet e marra nga matjet e para ishin për llojet e rrezatimit në lartësi prej 26.000 këmbë (rreth 8 kilometër) në mbi 120.000 këmbë (rreth 37 kilometër) mbi Tokë. Ata gjetën një rritje të qëndrueshme në shkallën prej rrezatimit të lartë në atmosferë.
Në tokë këto grimca nuk mbërrijnë pasi vet ajo vepron si një mburojë magnetike dhe bllokon shumicën e rrezatimit, duke mos I lejuar të arrijnë planetin. Por grimcat me rrezatim të mjaftueshëm mund të depërtojnë në magnetosferën dhe atmosferën. Ato bien ndesh me molekula e azotit dhe oksigjenit, të cilat shkaktojnë grimcat e rrezatimit. Rrezatimi në atmosferë mund të matet në dy mënyra - sa ai është dhe në çfarë mase ai mund të dëmtojë indet biologjike. Matja e dëmeve të indeve biologjike, të quajtura 'dozë ekuivalente ", është mënyra standarde për të matur rreziqet e shëndetit. Të dy grimcat primare të rrezatimit të lartë mund të kenë efekte negative shëndetësore mbi njerëzit. Kjo për shkak se rrezatimi kozmik prish ADN dhe prodhon radikalet e lira, të cilat mund të ndryshojnë funksionet qelizore.