Në përvjetorin e vdekjes së ish deputetit demokrat Sokol Olldashi, një nga miqtë e tij më të ngushtë në politikë Astrit Patozi ka risjellë një nga kujtimet më të bukura. Patozi dhe Olldashi e kanë filluar karrierën e tyre së bashku në gazetari, duke qenë shpesh herë pjesë e së njëjtës gazetë. Pro këtë fotografi, nj pasuri për të, ai ka vendosur tia dorëzojë njeriut që sipas Patozit ruan më mriz çdo kujtim të Sokol Olldashit.
Astrit Patozi:
KUR ISHIM MË TË VEGJËL
Është shkrepur rreth 20 vjet më parë, në redaksinë e gazetës "Albania". Atëherë, "kur ishim më të vegjël, sepse të rinj jemi prapë". Ka qenë kjo një shprehje, që e përdornim shpesh me shaka për të kujtuar të shkuarën dhe injoruar rrjedhjen e viteve. Nuk e mbaja mend fare që ekzistonte, pasi asnjëri prej nesh nuk ka qenë i dhënë pas fotove. Merita për "zbulimin" e saj i takon Irta Patozit, e cila e kishte gjetur rastësisht në turrën e fotografive të vjetra. Por meqë është kopje e vetme, sot ia dorëzova kokë ulur Kozetës. Sepse asaj i takon që ta ketë, si e vetmja bankë e sigurt për të gjitha "pasuritë", që trashëguam prej Sokol Olldashit.
Vdekja e Olldashit. Patozi sjell këtë kujtim të 20 viteve më parë.
Në përvjetorin e vdekjes së ish deputetit demokrat Sokol Olldashi, një nga miqtë e tij më të ngushtë në politikë Astrit Patozi ka risjellë një nga kujtimet më të bukura. Patozi dhe Olldashi e kanë filluar karrierën e tyre së bashku në gazetari, duke qenë shpesh herë pjesë e së njëjtës gazetë. Pro këtë fotografi, nj pasuri për të, ai ka vendosur tia dorëzojë njeriut që sipas Patozit ruan më mriz çdo kujtim të Sokol Olldashit.
Astrit Patozi:
KUR ISHIM MË TË VEGJËL
Është shkrepur rreth 20 vjet më parë, në redaksinë e gazetës "Albania". Atëherë, "kur ishim më të vegjël, sepse të rinj jemi prapë". Ka qenë kjo një shprehje, që e përdornim shpesh me shaka për të kujtuar të shkuarën dhe injoruar rrjedhjen e viteve. Nuk e mbaja mend fare që ekzistonte, pasi asnjëri prej nesh nuk ka qenë i dhënë pas fotove. Merita për "zbulimin" e saj i takon Irta Patozit, e cila e kishte gjetur rastësisht në turrën e fotografive të vjetra. Por meqë është kopje e vetme, sot ia dorëzova kokë ulur Kozetës. Sepse asaj i takon që ta ketë, si e vetmja bankë e sigurt për të gjitha "pasuritë", që trashëguam prej Sokol Olldashit.