Zëri njerëzor ka një veti shumë të veçantë, realizon prezencën e tjetrit, e personit të dashur, nëpërmjet sigurisë. Zëri krijon atë vibrim shpirtëror që ul ankthin ose e shton atë. Fuqia e pamatë e zërit për të qetësuar për fat të keq, nuk përdoret. Duke filluar nga nëna dhe babai dhe me rradhë, të gjithë i biem shkurt, vetëm bërtasim. Nuk kemi pak durim e të qetësohemi që të flasim qetë dhe zë të ulët. Duke folur qetë gjëja e parë që ndodh është autoqetësimi dhe më pas, do të arrijmë të qetësojmë edhe fëmijën. E bërtitura, “komanda e verbër” siç e quajnë specialistët e psihës dhe të edukimit, na është bërë mënyrë të sjelluri dhe të komunikuari me fëmijët. Kudo flitet me zë të lartë, në shtëpi, shkollë, rrugë deri edhe në punë. Të gjithë flasim në mënyrë urdhërore dhe natyrisht duke bërtitur. Por kur dëgjojmë fëmijën që bërtet bëhemi nervoz dhe nuk e durojmë dot. E ndëshkojmë fëmijën, e quajmë paedukatë apo fëmijë të keq dhe harrojmë se modeli jemi ne vetë, të rriturit. Ka arrdhur koha ta ulim zërin dhe të mos i trëmbim më fëmijët, por me qetësi ti ndihmojmë të realizohen ashtu siç dëshirojmë të bëhen, të urtë e të mënçur. 

Faleminderit Lira Gjika për shkrimin e publikuar në intv.al