Banorët e Koresë së Veriut jetojnë të izoluar nga bota, për shkak të një diktature që ka rrënjosur ligje çnjerëzore në vend. “The Telegraph” i ka kushtuar një artikull sundimit paranojak të diktatorit Kim Jong-un që dhe ligjeve brutale, si dhe faktit se banorët e këtij vendi luftojnë çdo ditë për të mbijetuar. Pas shfaqjeve mahnitëse ushtarake, shtrihet një shtet i varfër, të cilin mijëra refugjatë të dëshpëruar përpiqen ta braktisin.

Shkrimi i plotë i “The Telegraph”
Diktatori i ri i shtetit, Kim Jong-un, u fotografua më herët këtë muaj në një festë duke shijuar përparimin e kombit të tij atë të zhvillimit të një bombe me hidrogjen, edhe pse testet e vazhdueshme sollën sanksione të reja të Kombeve të Bashkuara dhe një kërcënim në rritje të luftës. Shteti shterp është parë si një nga regjimet e fundit staliniste dhe është ideologjikisht i angazhuar për t'u larguar nga komuniteti ndërkombëtar në ndjekje të doktrinës së tij të mbështetjes kombëtare”-e nis artikullin gazeta prestigjioze.

Koreja e Veriut ka qenë e sunduar nga dinastia Kim që nga viti 1948, pasi Bashkimi Sovjetik mori kontrollin e veriut të gadishullit Korean nga Japonia pas Luftës së Dytë Botërore dhe më pas instaloi në pushtet gjyshin e Un, Kim Il-Sung. Dekadat në vazhdim panë që Koreja e Veriut të kthehet në një komb të izoluar dhe paranojak që kontrollon fort atë që sheh bota e jashtme. Si e tillë, raportet për jetën brenda kombit të fshehtë janë të vështira për t'u verifikuar në mënyrë të pavarur. Megjithatë, prapa shfaqjeve të madhështisë ushtarake shtrihet një shtet i varfër, të cilin mijëra refugjatë të dëshpëruar përpiqen të braktisin çdo vit. Ata përshkruajnë një komb ku shumica e njerëzve luftojnë për gjërat bazë si, ushqimi dhe ilaçet dhe përballen me represion brutal për thyerjen e ligjeve drakoniane të regjimit.

Rregulli i tre brezave
Një nga ligjet më brutale të vendit është rregulli 'tri breza dënimi'. Nëse një person është dënuar për një krim të rëndë dhe është dërguar në një kamp-burg, familja e tyre e afërt mund të dërgohet bashkë me ta. Pastaj dy brezat e ardhshëm të lindur në kamp mund të qëndrojnë aty. Dekreti u prezantua në vitin 1972 nga Kim Il-sung dhe tha se deri në tre breza duhej të dënoheshin për të fshirë 'farën' e armiqve të klasës. Krimet për të cilat koreano-veriorët mund ta gjejnë veten të dërguar në një kamp burg mund të përfshijnë kinse dështimin për të fshirë pluhurin në portretet e Kim Il-sung dhe të qenit në kontakt me koreano-jugorët. Kushtet në burgjet e vendit dhe në kampet e punës janë dukshëm të ashpra. Të mbijetuarit i kanë bërë të burgosurit që të bëhen të rrëmbyer dhe të deformuar nga kryerja e punës së vështirë për 12 orë në ditë, shtatë ditë në javë. Veshjet dhe ushqimi thuhet se janë aq të pakta, saqë janë të detyruar të mbijetojnë duke ngrënë çdo kafshë që ata mund të kapin të tilla, si minjtë.

Qasja në media jo shtetërore
Edhe pse kushtetuta e Koresë së Veriut në mënyrë teorike garanton lirinë e fjalës, të gjitha mediat e brendshme janë në pronësi të shtetit njëpartiak dhe nuk lejohet raportim që nuk sanksionohet nga qeveria. Regjimi punon gjerësisht për të ndaluar çdo media të jashtme për të arritur te popullata e saj. Freedom House, raporton se dëgjimi i transmetimeve të jashtme të paautorizuara, shikimi i emisioneve televizive të huaja dhe posedimi i botimeve disidente konsiderohen "krime kundër shtetit". Ata kapen dhe dënohen me ekzekutimin ose dërgohen në kampet e punës. Koreja e Veriut ka një version shtetëror të internetit që është i hapur për të gjithë qytetarët. Megjithatë, leja e qeverisë nevojitet për të zotëruar një kompjuter, i cili kushton më shumë se tre muaj paga mesatare. Faqet e internetit të jashtme bëhen herë pas here në dispozicion sipas kërkesës, edhe pse këto janë censuruar dhe kontrollohen nga institucionet pas shkarkimit.

Liria e lëvizjes
Është një vepër penale për koreanoveriorët që të largohen nga vendi pa lejen e qeverisë. Kjo nuk i ndalon mijëra njerëz që bëjnë udhëtime shumë të fshehta në përpjekjet për të ikur çdo vit. Shumica e tyre përpiqen të kalojnë lumenjtë Yalu dhe Tumen në kufirin e Koresë së Veriut me Kinën dhe disa madje përpiqen ta bëjnë atë në zonën e demiliterizuar (DMZ) në Korenë e Jugut. Ata që janë kapur përballen me kampet e punës ose me ekzekutimin. Madje edhe ata që ja dalin të largohen me sukses nga veriu, mund të vazhdojnë të ndiqen nga agjentë qeveritarë dhe ka raporte qëtregojne së familjet ndëshkohen në mungesë të tyre. Sipas Human Rights Ëatch, Kim Jong-un ka rritur në mënyrë të konsiderueshme kontrollet kufitare që nga ngritja në pushtet në 2011. Ministria e Bashkimit të Koresë së Jugut këtë javë raportoi se numri i arratisjeve të suksesshme nga Veriu ra në tetë muajt e parë të vitit 2017.
Praktikimi i krishterimit
Megjithëse Kushtetuta e Koresë së Veriut zyrtarisht lejon lirinë e fesë, praktika është shumë e ndryshme. Shteti ka një qasje armiqësore ndaj feve, veçanërisht atyre që i sheh si fe perëndimore, të tilla si krishterimi. Ideologjia zyrtare e kombit është Juche, një bashkim i marksizmit dhe nacionalizmit korean të krijuar nga Kim Il-sung, dhe regjimi e sheh çdo praktikë jashtë kësaj doktrine me dyshim të thellë. Ata që zbulohen se praktikojnë krishterimin përballen me arrestime dhe dërgohen në kamp pune. Ata që janë të krishterë janë të detyruar të adhurojnë në fshehtësi fenë e tyre ndërsa disa nuk ua mësojnë besimin e tyre fëmijëve për shkak të rreziqeve. Historikisht Koreja ka pasur një popullsi të madhe të krishterë. Misionarët ishin aktivë në gjithë Gadishullin Korean kur ishte një koloni japoneze para Luftës së Dytë Botërore dhe rreth një e pesta e popullsisë së saj besohej të ishte e krishterë. Deri në 500,000 mijë banorë të popullsisë aktuale prej 2.5 milionë të Koresë së Veriut vlerësohet të jetë ende e krishterë sot.

Marrëdhëniet ndëretnike
Regjimi i Koresë së Veriut merr një pikëpamje të errët të marrëdhënieve ndëretnike për shkak të ideologjisë së saj të Jukut, e cila predikon jashtëzakonshmërinë koreane dhe raportet e fundit kanë ekspozuar aktet çnjerëzore që janë të gatshme të ndërmarin me politikat e tyre. Në një letër në Parlament, organizata bamirëse, Christian Solidarity Ëorldëide, përmendi incidentet e raportuara të koreaneve të riatdhesuar që u detyruan të abortonin pasi mbetën shtatzënë në Kinë. Raporti tregoi se shumë prej këtyre grave ishin kapur nga burrat kinezë që paraqiteshin si ndihmës kur kalonin kufirin. Gjithashtu, ai transmetoi raportin e një dëshmitari që përshkruante një të burgosur të riatdhesuar që lindte një fëmijë, i cili më pas u mbyt nga infermieret.
Të drejtat ekonomike
Ndërmarrja private e çdo lloji është e ndaluar zyrtarisht në Korenë e Veriut. Ata që kapen përballen me dënime arbitrare edhe pse tregu i zi mbetet një nga mënyrat e vetme për njerëzit që të marrin ushqimin, shërbime mjekësore dhe të plotësojnë nevojat e tjera që qeveria shpesh nuk arrin t’ua ofrojë. Në të vërtetë, zyrtarët shpesh bëjnë një sy të verbër në këmbim të ryshfetit. Në vitet e fundit Kim Jong-un njoftohet se lejoi një sasi në rritje të ndërmarrjeve private jozyrtare në fusha të tilla si minierat, por çdo veprimtari ende është pronë e shtetit. Ky liberalizim jozyrtar ekonomik ka ndihmuar GDP-në e Koresë së Veriut të rritet megjithëse mbetet vetëm sa rreth dy për qind e asaj të Koresë së Jugut.