Një lule shumë e rrallë e verdhë dhe mosmarrëveshja mes pronarëve janë kombinuar për të privuar një grup të komunitetit shqiptar që jeton në perëndim të Melburnit nga një fat si ai i marrjes së 15 milionë dollarëve. Kthehemi në fund të viteve 1980, kohë kur periferia perëndimore e Melburnit dukej si vendi i përsosur për të blerë tokë të lirë që një ditë mund të ishte me vlerë një pasuri. Në kodrat që rrethojnë fushat që Shoqata Shqiptare e Shoqërisë Australiane bleu në vitin 1989, një ditë do të strehojë mijëra shtëpi të reja. Por shitja e mijëra hektarë në perëndim të qytetit me një vlerë të shtuar, duket se nuk do të prek tokën e grupit shqiptar dhe nuk do t'i pasurojë ata. Dhe gjithçka ndodhi prej orkidesë së vogël të artë e cila është në grupin e bimësisë që po zhduket. "Toka jonë, është një situatë tronditëse", tha Asip Demiri, një nga anëtarët themelues të shoqatës. Shoqata pagoi 415,000 dollarë për 21 hektarë tose rreth 20,000 dollarë për hektar . Sot, nëse kjo tokë nuk do të shpallej zonë e ruajtur komuniteti shqiptar do ta shiste për rreth 120,000 dollarë për hektar, ose rreth 2,5 milion dollarë megjithëse gjetja e një blerësi për të do të ishte e vështirë. Nëse do të zonizohej në të njëjtën mënyrë si shumica e kullotave përreth, do të këputeshin në një çast për rreth 740,000 dollarë për hektar.

Në total do të vlerësohej më shumë se 15 milionë dollarë. Por, ndërkohë që puna ka filluar për ndërtimet në zonat pranë, kjo tokë qëndron në gjumë. Qeveria po ofron para për të blerë tokën e grupit shqiptar por vlera është shumë e ulët krahasuar me milionat që pronarët e tokave përreth të do të marrin. Kjo pasi toka e blerë prej komuniteti shqiptar është një nga 18 pronat që do të përfshihen në Parkun Rajonal Kororoit të propozuar nga qeveria. Prej vitit 2005, ndërtuesit ishin të interesuar të blinin tokën e grupit shqiptar, me një ofertë prej 4.3 milion dollarë. Por brenda tij grupi i komunitetit nuk ra dakord për çmimin e shitjes, madje kishte nga ata që nuk donin ta shisnin fare. Në vend të kësaj, ndërsa buldozerët u kthyen në tokë të gatshëm për të ndërtuar shtëpitë e reja, qeveria u mblodhë duke e konsideruar pronën e shqiptar shumë të vlefshme, e që duhet ruajtur. Kjo tokë do të shërbejë si një park për njerëzit që jetojnë në mijëra shtëpi që do të ndërtohen nga zhvilluesit që kanë qenë në heshtje blerjen ose marrjen e opsioneve për tokën në zonat përreth. Një zëdhënës i departamentit të planifikimit tha se toka në pronësi të komunitetit shqiptar kishte vlera jashtëzakonisht të larta mjedisore dhe se ishte konsideruar zonë e ruajtur qysh në vitin 2010. "Prona përmban një sasi të konsiderueshme të kullotave të rralla amtare, dhe mbështet një shumëllojshmëri të florës vendase të kërcënuar, duke përfshirë disa nga ekzemplarët e fundit të orkideve të vogla në ngjyrë ari", tha ai. Në perëndim të Melburnit, orkidetë kanë rënë viktimë e zgjerimit të qytetit. Por një popullsi bimësh të egra prej rreth 400 lloje, janë gjetur të gjith në dhe rreth tokës në pronësi të grupit shqiptar. Një ekspert mjedisor tha se vendi kishte "vlera shumë të larta strategjike të biodiversitetit", dhe tani ishte më e vlefshme se zonat ngjitur. Demiri ka mbajtur të gjithë dokumentacionin mbi tokën gjatë viteve. Ai tha se ishte një turp që toka ishte konsideruar tokë e çmuar, ndërkohë që fushat e afërta të afërta janë në pronësi të individëve privatë, të cilët, me marrëveshje me zhvilluesit, do të marrin fitime të papritura. Por duket se edhe në këtë rast shqiptarët nuk janë marrë vesh mes tyre. Pasi çështja u raportua në mediat lokale, shoqata shkroi një letër duke thënë se Demiri "nuk ishte absolutisht asnjë autoritet të fliste në emër të shoqatës". Sekretari Adzi Ceni tha se Demiri kishte shumë për t'iu përgjigjur, dhe se këmbëngulja e tij e vazhdueshme ka ndaluar ndërtimin e një qendre komunitare për grupin shqiptar aty. Ai tha se grupi i komunitetit e dinte se kishte kufizime në tokën e saj, por ende shpresonte të ishte në gjendje të ndërtonte diçka të vlefshme për shoqërimin e tyre në të. Departamenti i planifikimit kohët e fundit ka ofruar blerjen e tokës nga shoqata e bashkësisë shqiptare. Zëdhënësi i departamentit nuk pranoi të thotë se sa i ishte ofruar grupit. Ai tha se ishte një ofertë vullnetare dhe jo një blerje e detyrueshme.